Türk ailesi çocuğu ile oyun oynamıyor, çocuğu ile kitap okumuyor.
Türk ailesi hayatını televizyon karşısında geçiriyor.
Geçen ay Kids Nook Çocuk Kitabevi ve Masal Atölyesi’nin düzenlediği bir seminere katıldım. Masal ve kitap dinletileriiçin de çocuğunuzu götürebileceğiniz gerçekten de masalsı bir kitabevi.
Oğuz ile beraber çok kitap alıyoruz ve çok kitap okuyoruz. Kitap alışverişlerinde beni en çok rahatsız eden kasa başındaki, kapı girişindeki oyuncak bombardımanı, dağılmış saçılmış, kategorize edilmemiş kitaplar ve ne yazık ki çocuk kitapları hakkında hiç bir bilgisi olmayan görevliler.Memlekette zaten en büyük sorun odaklandığın şeyi iyi yapmak yerine, her şeyi biraz biraz yapma anlayışı veuzmanlaşmama. (Bu da başka bir yazının konusu olsun.)
Kids Nook Kitabevinde oyuncak satılmıyor. İlerideki dönemlerde de bu çizgide devam eder umarım. Bununlaberaber çocuklar için doğru oyuncak seçimi, çocukları televizyonun, bilgisayar oyunlarının vahşi ve yorucudünyasından uzaklaştıran ve aileyi bir araya getiren oyunlar üzerine bir seminer düzenlediler.
Seminerden geriye kalan bence en önemli cümleler şunlar oldu.
‘Türk ailesi çocuğu ile vakit geçirmiyor. Çocuğu ile aynı odada olmayı, televizyon izlemeyi çocuğu ile vakit geçirmek olarak tanımlıyor.
İlkokul çağını tamamlamamış bir çocuk 100.000 adet şiddet sahnesi görüyor, 8000 adet ölüm ya da öldürme sahnesine tanık oluyor. 5 çocuktan birinin odasında TV bulunuyor.’
Geçen ayki ‘Çocuğun Adı Yok’ yazımızın üzerine bir de ‘Türk ailesi çocuğu ile nasıl, ne kadar zaman geçiriyor?’ konusunuirdeleyelim istedik. Çocuklarımıza iyi imkanlar vermek ve iyiokullarda okutabilmek için çalışıyoruz ve elbette yoruluyoruz.‘Saçını süpürge etmek’ diye bir kavramımız bile var kültürümüzde; ama ‘çocuğumuz ile oyun oynamak’ diye bir kavramımız yok malesef!
Bunun üzerine istatistiklerde biraz gezindim.
Aile ve Sosyal Politika Bakanlığı’nın son dönemde yaptığı‘Türk aile yapısı’ üzerine 12000 aileyi kapsayan araştırmanın sonuçları özetle söyle:
‘Türk ailesi televizyon karşısında hayatını geçiriyor. Ailece yapılan en önemli faaliyet televizyon izlemek. Komşu, akraba gezisi bunu takip ediyor.
Ankete katılan ailelerin %79’u hiç ailecek tiyatroya ya da sinemaya gitmediklerini ifade ediyorlar. Katılanların %44’ü hiç kitap okumuyor. Ara sıra okuyanlar %43. Türk ailesinin%68’i hiç spor yapmıyor.’
Ailecek oyun oynamak düşük yüzdelerde bile anket sonuçlarında çıkmıyor.
Rakamların konuştuğu dil çok acı. İstatistikler konu olunca bir aldanış söz konusu diye hissediyorum. Bu anketlerin hep gelirve eğitim durumu düşük aileleri kapsadığını düşünüyoruz.
Biz kendi aile istatistiğimizi çıkartalım öyleyse.
Son haftamızı alalım. Ailecek neler yaptık? Çocuğumuzun da olduğu ortamlarda televizyon ne kadar açık kaldı? Türk toplumunda televizyon izleme dışında bir de ‘televizyonun arka planda devamlı açık olması’ gibi bir gerçek var malesef.Çocuğumuz kaç saat televizyon izledi? Neler izledi?Çocuğumuz son bir haftasında neler yaptı? Ipad’de ne kadar vakit geçirdi ve neler oynadı?
‘Çocuklarda şiddetin normalleşmesi’ diye bir kavram girdi gündemimize. Kontrolsüz TV izleyen çocuklar, bilgisayarda şiddet oyunları oynayan çocuklar, oyun parkında da, okul bahçesinde de şiddetle çözmeye çalışıyor minik omuzlarındaki sorunları, şiddete ihtiyaç duymaya başlıyor. Güç gösterileri ile kabul görmeye çalışıyor.
Bizim bir aile oyunumuz var. Adı ‘Elektrik yok oyunu’.Elektrik yok, televizyon yok. Mum yakıyoruz... Etrafında toplanıyoruz. Sohbet ediyoruz. O gün başımızdan geçensevdiğimiz ya da pek de sevmediğimiz şeyleri konuşuyoruz. Neler neler aydınlığa çıkıyor o karanlıkta... Elektrik yok oyunu akşamlarında ne kadar rahat giriyor Oğuz yatağına ve ne kadar rahat bir uyku uyuyor.
Ve tabii ki biz de...
Minik Oğuz doğunca ne değişti? Her şey + Teyzemizin yeni yılda aldığı ‘Monopoly Junior’ aile oyunlarımız listesinde yerini aldı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder